«Οι ραγισμένοι φίλοι μας»
Γράφει η Γραμμένου Ευαγγελία, φιλόλογος στο ΓΕΛ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ
«Άφησέ με θα τα καταφέρω!! Δεν είμαι από πορσελάνη…. Μπορώ να κάνω ό,τι κάνεις με διαφορετικό τρόπο.»
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με ειδικές δεξιότητες και ανάγκες, έναν μύθο θα σας πω:
Μια φορά και έναν καιρό μια γριά κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακράς διαδρομής έφθανε στο σπίτι μισοάδειο.
Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετάφερε το μισό απ’ αυτό που έπρεπε κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλειά του. Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια αυτή την κατάσταση και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.
«Ντρέπομαι για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»
«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά.
«Ε, να! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου κι εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»
Η γριά χαμογέλασε: «Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ, αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!»
Βέβαια δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γριάς να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Μέσα στην ακένωτη δεξαμενή της γλώσσας μας, βρίσκουμε πως η λέξη αναπηρία προέρχεται από το ρήμα πηρώ και σημαίνει: την έλλειψη αρτιότητας, τη μερική ή ολική έλλειψη μέλους, οργάνου ή λειτουργίας. Ο όρος αναπηρία αναφέρεται επίσης στον περιορισμό λόγου, έργου ή άμεσης αντίληψης. Είναι αποτέλεσμα οργανικών ή περιβαλλοντολογικών αιτιών, που δημιουργούν ένα σύνολο εμποδίων σε σημαντικές πτυχές της ζωής, όπως η αυτοεξυπηρέτηση, η απασχόληση, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία και η γενικότερη κοινωνική συμμετοχή. Σύμφωνα με το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες, ένας στους έξι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει κάποιο είδος αναπηρίας
Η αναπηρία ενός ανθρώπου δεν είναι όλη του η ύπαρξη, είναι όμως μέρος της και πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Έτσι το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Κάθε χρόνο η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι άτομα με αναπηρία ενώ περίπου 190.000.000 αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, εφόσον η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του “Κοινωνικού Αποκλεισμού”. Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτου
Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ίση με τη δική μας
Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας.
Kάθε ευνομούμενη κοινωνία και πολιτεία οφείλει να λαμβάνει κάθε πρόσφορο μέτρο πολιτικής, διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη, από τα άτομα με ειδικές ανάγκες, άσκηση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, έτσι που να επιτυγχάνεται η όσο το δυνατόν πληρέστερη κοινωνική ένταξη της προσωπικής τους ανάπτυξης.
Θεωρείται επίσης σημαντικότατη και η κοινωνική ευαισθησία και η μέριμνα για αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι έτυχε να γεννηθούν με κάποια αναπηρία ή παρουσίασαν μετά ένα πρόβλημα υγείας που δεν επέλεξαν να έχουν.
Για μια σύγχρονη κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο προβάλλει επιτακτική η αξίωση:
Να καλλιεργούμε και να αξιοποιούμε τις δεξιότητες του καθενός.
Να σεβόμαστε τις ιδιαιτερότητες και τη διαφορετικότητα.
Να δημιουργούμε ευκαιρίες για όλους.
Να παρέχουμε τη δυνατότητα στους μαθητές με σωματικά προβλήματα και τις οικογένειές τους να πορεύονται ισάξια στη ζωή ανάμεσα στους συνανθρώπους τους.
Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι μια γιορτή για τα ΑΜΕΑ.
Είναι μια ευκαιρία να σκεφτούμε, να θυμηθούμε και να αναλογιστούμε όλοι μας τι έχει κάνει η κάθε κυβέρνηση, αλλά κι ο καθένας μας ξεχωριστά, για να αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία ισότιμα.
Φυσικά όλα τούτα μπορούμε και πρέπει να τα υιοθετήσουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι.
Ads
