Οι άνθρωποι είναι ο Τόπος μας…Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος
Οι άνθρωποι είναι ο Τόπος μας…
Απριλίου 09, 2025
Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
Έρημοι Τόποι, Μοναχικές Γειτονιές, Άδεια Σπίτια και το απουσιολόγιο μεγαλώνει…
«Άδρωπος εν ο τόπος τζαι ο τόπος γέρημος»
Η επιστροφή στην πόλη μετά το “Πάσχα στο χωριό” δεν με βύθισε αμέσως στην εργασιακή ρουτίνα. Αντίθετα, έφερε μια εσωτερική σιγή, μια μελαγχολία που είχε όνομα: απουσία. Γιατί, τελικά, αυτό που ορίζει τον τόπο μας δεν είναι τα σπίτια του, ούτε τα τοπία του, αλλά οι άνθρωποί του.
Η σκέψη αυτή με συντρόφευε επιστρέφοντας στην Πιαλεία Τρικάλων, τον γενέθλιο τόπο μου. Στην “άνω-κάτω” διαδρομή που πατώ εδώ και 72 χρόνια, άλλοτε ξυπόλυτος, άλλοτε βιαστικός, τώρα μόνος. Δεν συνάντησα ούτε ένα “Καλημέρα”, ούτε ένα “Γεια σου”. Ο δρόμος από την πλατεία ως το σπίτι μου, 500 μέτρα όλα κι όλα, φανέρωνε μία οδυνηρή αλήθεια: οι παρουσίες λιγοστεύουν και οι απουσίες πληθαίνουν.
Η Αγορίτσα, ο Αποστόλης, η Ζωή, η Τσιβούλα, ο Χρήστος, η Ευρυδίκη, η Ιφιγένεια… μορφές αρχέτυπες, δικές μου, του χωριού. Που δεν υπάρχουν πια. Και κάθε απουσία τους, ένα χαραγμένο όνομα στο απουσιολόγιο του Χρόνου. Ό,τι γράφει, δε ξεγράφει…
Ένα “Καλημέρα”, όσο απλό κι αν ακούγεται, έκρυβε έναν θεραπευτικό πλούτο. Ήταν η πνοή ζωής του Τόπου. Γιατί ο άνθρωπος αντανακλάται στον χώρο και τον γεμίζει με ιστορίες, βιώματα, στιγμές. Ο Τόπος είναι οι άνθρωποι – και χωρίς αυτούς, είναι “γέρημος”.
Κι όμως, ένας κρατά ακόμη τη φλόγα:
Ο Θείος Δημήτρης, αδελφός της Μάνας μου, η τελευταία μορφή της παλιάς γενιάς. Με τα 90 και κάτι του χρόνια, αντιστέκεται στον χρόνο με μνήμη, διαύγεια, καρτερικότητα. Όταν τον επισκέφθηκα –όχι από καθήκον, αλλά από εσωτερική ανάγκη– μου χάρισε λόγια ήρεμα, σοφά, καθησυχαστικά. Είναι εκείνος που με δίδαξε πως η ζωή δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται με αντοχή και πίστη στο απίθανο.
Ads
