Συγκίνηση και υπερηφάνεια από τη συμμετοχή του Συλλόγου «Βλύζας» στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Γριζάνο

Με περηφάνια και συγκίνηση ο Σύλλογος «Βλύζας» Γριζάνου συμμετείχε στην παρέλαση για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αποδίδοντας φόρο τιμής στους ήρωες του ’40 και συνεχίζοντας μια παράδοση που έχει πλέον γίνει θεσμός για το χωριό.

Η συμμετοχή του Συλλόγου «Βλύζας» Γριζάνου στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί κάθε χρόνο μια στιγμή συγκίνησης, υπερηφάνειας και εθνικής ενότητας.
Με σεμνότητα και σεβασμό, τα μέλη του συλλόγου τίμησαν τη μεγάλη αυτή ημέρα, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν, τη μνήμη με τη συνέχιση της παράδοσης.

Η παρουσία του συλλόγου συγκινεί τους παλιούς που θυμούνται και εμπνέει τους νέους να μαθαίνουν και να κρατούν ζωντανή τη φλόγα της ελευθερίας και της ελληνικότητας.
Κάθε βήμα στην παρέλαση αποτελεί σύμβολο συνέχειας και ευγνωμοσύνης προς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα.

Οι συμμετέχοντες στην παρέλαση

Με καμάρι παρέλασαν οι:
Άγγελος Μπακλαβάς, Νικόλαος Γιώτας, Γιώργος Μανάσης, Πελοπίδας Παπάς, Σταύρος Κορομηλάς, Λητώ Αγγελίτση, Βάσω Μπουτσιώλη, Βάσω Τσάτσου, Ιωάννα Βασιλειάδου, Εύα Νάνη, Κατερίνα Πατούκα, Χρύσα Αγγελίτση, Θώμη Ζάχου, Αθανασία Γκόλετσα, Κατερίνα Λίτσιου, Παναγιώτης Μπακλαβάς.
καθώς και τέσσερα μικρά παιδιά που στάθηκαν περήφανα δίπλα στους μεγάλους, συμβολίζοντας το μέλλον και τη συνέχιση της παράδοσης του τόπου.

Τα πλάνα των φωτογραφιών και του βίντεο προέρχονται από τη μαθητική και συλλογική παρέλαση, από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Γριζάνου, καθώς και από ένα από τα οχυρά της περιοχής, όπου η ιστορία συναντά το παρόν και η μνήμη παίρνει σάρκα και οστά.

Οι εικόνες αναδεικνύουν την ομορφιά του χωριού, τη γη μας, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους της, αποτυπώνοντας με ευαισθησία το νόημα της ημέρας.

Φωτογραφίες: Βάσω Σωτηρίου
Μοντάζ & Ιδέα: Νικόλαος Γιώτας

Ο Σύλλογος «Βλύζας» εκφράζει θερμές ευχαριστίες προς όλους τους συγχωριανούς που, με το χειροκρότημά τους, στηρίζουν και τιμούν αυτή την προσπάθεια κάθε χρόνο.
Πάνε ήδη τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτή η όμορφη πρωτοβουλία — με την έμπνευση και φροντίδα του Προέδρου του Συλλόγου — και έχει πλέον καθιερωθεί ως θεσμός για το Γριζάνο, μεταφέροντας στις νέες γενιές τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Μνήμης και της Παράδοσης.

Ομιλία Νικολάου Γιώτα

Προέδρου του Συλλόγου «Βλύζας» Γριζάνου Τρικάλων

Αγαπητοί Πατέρες,
Αγαπητοί συγχωριανοί,
Αγαπητοί δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί και εκπρόσωποι του Δήμου,
Αγαπητά παιδιά,

Σήμερα, 28η Οκτωβρίου, στεκόμαστε όλοι μαζί για να τιμήσουμε μία από τις πιο λαμπρές στιγμές της ιστορίας μας.
Είναι η ημέρα που η Ελλάδα, μικρή αλλά περήφανη, ύψωσε το ανάστημά της απέναντι στην αλαζονεία της δύναμης και είπε το περήφανο “ΌΧΙ”.

Ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι είχε σχέδιο να υποδουλώσει τούτη τη χώρα του πολιτισμού, του φωτός και της ελευθερίας — μια χώρα με τρισχιλιόχρονη ιστορία που ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι.
Πίστευε πως η Ελλάδα θα παραδοθεί. Όμως έκανε λάθος.

Γιατί στις 28 Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι παρέδωσε το τελεσίγραφο στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά,
και όταν ήρθε η ελληνική απάντηση, ο Μουσολίνι είπε ειρωνικά:
«Λοιπόν… αυτό σημαίνει Όχι.»

Και πράγματι, αυτό ήταν.
Το Όχι που ένωσε έναν λαό,
που έκανε τους Έλληνες να αφήσουν πίσω τα σπίτια τους και να τρέξουν στα βουνά,
να γράψουν σελίδες δόξας, ηρωισμού και αυταπάρνησης.

Στα βουνά της Πίνδου, μέσα στο χιόνι και τη λάσπη, η μικρή Ελλάδα συνέτριψε τις ορδές του φασισμού και απέδειξε ότι η Ελευθερία δεν μετριέται με στρατούς, αλλά με ψυχή, πίστη και φρόνημα.

Ακολούθησαν σκληρά χρόνια κατοχής· μα μέσα από τον πόνο γεννήθηκε η Εθνική Αντίσταση.
Άντρες, γυναίκες, παιδιά — όλοι μαζί κράτησαν ζωντανό το φως της λευτεριάς,
μέχρι που η Ελλάδα ξαναστάθηκε ελεύθερη.

Και σήμερα, 85 χρόνια μετά,
εμείς — τα παιδιά του 21ου αιώνα — στεκόμαστε ευλαβικά και στέλνουμε μήνυμα ευγνωμοσύνης και περηφάνιας σε εκείνους τους ήρωες.

Το “Όχι” δεν είναι μόνο μια λέξη της ιστορίας.
Είναι στάση ζωής.
Να λες “Όχι” στην αδικία, “Όχι” στην ψευτιά, “Όχι” στην αδιαφορία.
Να έχεις το θάρρος να σταθείς όρθιος, ακόμη κι όταν όλοι γύρω σωπαίνουν.
Αυτό είναι το αληθινό “Όχι” — το “Όχι” που κάνει το εγώ, εμείς.

Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τα παιδιά του χωριού μας που σήμερα παρέλασαν, και τις οικογένειές τους που τα στήριξαν με αγάπη και συγκίνηση.
Η στολή που φόρεσαν δεν είναι ρούχο· είναι ιστορία ραμμένη με σεβασμό, είναι το παρελθόν που περπατά δίπλα μας.

Και τώρα, στο τέλος αυτής της μέρας, σας καλώ όλους να κοιτάξετε για λίγο το μνημείο απέναντί μας.
Μην το δείτε σαν μια πέτρα.
Δείτε το σαν μια καρδιά που χτυπά ακόμα κάτω από το χώμα.
Εκεί μέσα δεν κοιμούνται απλώς νεκροί· εκεί ανασαίνουν οι ψυχές όσων θυσιάστηκαν για να στεκόμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Γιατί εκεί, κάτω από το μάρμαρο, ζει η Ελλάδα.
Κι όσο εμείς θυμόμαστε, εκείνοι δεν πεθαίνουν ποτέ.

Ζήτω οι Ήρωες του ’40!
Ζήτω η Ελλάδα μας!
Ζήτω η Ελευθερία!

Ads