Μια αυλή στο Ζάρκο. Μια σούβλα να γυρίζει παραδοσιακά, παρέες καθισμένες σε καρέκλες, γυναίκες όρθιες να προσφέρουν, παιδιά στο χώμα – και όλα αυτά τυλιγμένα στο φως μιας άλλης εποχής. Η φωτογραφία αυτή, από το Πάσχα γύρω στο 1955, είναι κάτι παραπάνω από ανάμνηση. Είναι τελετουργία ζωής, οικογένειας, παράδοσης.

Από αριστερά, όπως κοιτάζουμε τη φωτογραφία, διακρίνονται:
Τάσος Ρίμπας, Σωκράτης Τσιοτινός, Θανάσης Κωστίμπας (φίλος του Σωκράτη),
Τσιοτινού Ελένη (αδερφή του Σωκράτη), Ελένη Ρίμπα (το γένος Τότσικα, σύζυγος του Τάσου Ρίμπα),
Μαρία (Μαρίκα) Μουράτη (μετέπειτα Τσιοτινού), και η μικρή Τζένη Αγγελοπούλου, ξαδέρφη της Μαρίκας από τη Λάρισα, με τα χαρακτηριστικά γυαλιά ηλίου.

Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας, τα παιδιά του Τάσου Ρίμπα:
Μαίρη Ρίμπα (μετέπειτα Καραλάτσιου, μητέρα του φούρναρη Τάσου Καραλάτσιου) και Θανάσης Ρίμπας.

Η σούβλα στο επίκεντρο, οι πέτρες για αυτοσχέδιο χτιστό φούρνο, τα χαμόγελα και το βλέμμα που κοιτά τη ζωή απλά, αλλά βαθιά. Μια αυλή που χωρούσε αγάπη, συγγένεια, φιλοξενία. Μια Ελλάδα που ίσως να λείπει – μα μέσα από τέτοιες φωτογραφίες παραμένει ζωντανή.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αγαπητή φίλη  Αθανασία Τσιοτινού Φιλόλογο, Θεατρολόγο και διευθύντρια του 7ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων για την πολύτιμη προσφορά της στο αρχείο της στήλης “Ρετρό”.




Ads