Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Κωνσταντίνος Λακιάρας (Συνταξιούχος Δάσκαλος σήμερα), στέκει με περηφάνια πλάι στη νεολαία

Ήταν 22 Απριλίου 1984, Κυριακή του Πάσχα. Η πλατεία της Κρήνης πλημμύριζε από χρώματα, πρόσωπα χαρούμενα και ήχους της παράδοσης. Οι νέοι και οι νέες του χωριού, ντυμένοι με τις παραδοσιακές στολές του νεοσύστατου Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Κρήνης, στήνουν έναν μεγάλο χορό, κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο και τις γιορτινές γιρλάντες. Στο κέντρο της φωτογραφίας, ο τότε πρόεδρος του Συλλόγου, Κωνσταντίνος Λακιάρας (Συνταξιούχος Δάσκαλος σήμερα), στέκει με περηφάνια πλάι στη νεολαία, δίνοντας το στίγμα μιας εποχής που έμελλε να αφήσει αποτύπωμα.

Ο Σύλλογος είχε μόλις ιδρυθεί, λίγους μήνες πριν, στις 26 Ιουνίου 1983. Κι όμως, μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα, είχε ήδη καταφέρει κάτι σπάνιο: να ενώσει όλο το χωριό, να εμπνεύσει τη νεολαία, να φέρει πολιτιστική ανάταση σε έναν τόπο με βαθιές ρίζες, αλλά ως τότε χωρίς οργανωμένο εκπολιτιστικό βηματισμό.

Οι στιγμές εκείνης της μέρας, όπως αποτυπώνονται στη φωτογραφία, δεν είναι απλώς χαρούμενες. Είναι ιστορικές. Είναι στιγμές που “έπιασαν ρίζες”, καθώς μέσα από αυτές χτίστηκε ο σύγχρονος πολιτιστικός χάρτης της Κρήνης. Χοροί, τραγούδια, συλλογικότητα, νεανικός ενθουσιασμός και αυθεντική αγάπη για την παράδοση έγιναν το νέο “πρόσωπο” του χωριού.

Σήμερα, κοιτώντας αυτή τη φωτογραφία, νιώθεις πως δεν απεικονίζεται απλώς ένα χορευτικό. Απεικονίζεται η αρχή ενός ονείρου που συνεχίζει να ζει, να εξελίσσεται και να εμπνέει.

Μια στιγμή που έγινε σύμβολο, γιατί γέννησε χαρά, ταυτότητα και πολιτισμό.




Ads