Το 6ΧΡΟΝΟ “Τέρας” που Φόβισε τη Δασκάλα: Όταν η Παιδεία Γίνεται Υστερία και η Καταγγελία… Όπλο! – Γράφει ο Αντώνης Κούκεν
✨ Takeaways AI-generated
- Η περίπτωση της 55χρονης δασκάλας που κατήγγειλε ένα 6χρονο αγόρι για θώπευση αποκαλύπτει την έλλειψη ενσυναίσθησης και παιδαγωγικής κρίσης στην κοινωνία μας.
- Η αντίδραση της δασκάλας υποδηλώνει ότι η αδεξιότητα του παιδιού θεωρήθηκε ως εσκεμμένη επίθεση και ο φόβος της ως απόλυτη αλήθεια.
- Η μετακίνηση της δασκάλας σε διοικητικό ρόλο με την έκθεση της Ενόρκιας Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ) απομακρύνει τον κίνδυνο για το σύστημα, αλλά δεν αντιμετωπίζει την ψυχολογική ζημιά που προκλήθηκε στο 6χρονο παιδί.
- Το περιστατικό αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη για αλλαγή στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την παιδεία, μετατρέποντας το σχολείο από χώρο έντασης σε χώρο διαπαιδαγώγησης με ψυχραιμία και ενσυναίσθηση.
Πριν ξεκινήσουμε, βάλτε το χέρι στην καρδιά: Πόσοι από εσάς πιστεύατε μέχρι σήμερα ότι η κοινή λογική ήταν ακόμα δωρεάν αγαθό; Γιατί το σημερινό περιστατικό από το Λουτράκι έρχεται να αποδείξει ότι η λογική έχει όχι μόνο εξαντληθεί, αλλά έχει αντικατασταθεί από ένα μείγμα υστερίας και γραφειοκρατικής εκδίκησης.
Η Αποκάλυψη του Παραλόγου
Η υπόθεση της 55χρονης δασκάλας που αποφάσισε να καταγγείλει ένα 6χρονο αγόρι (Ναι, έξι ετών! Δεν είναι τυπογραφικό λάθος.) για θώπευση είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό σχολικό περιστατικό. Είναι ο καθρέφτης μιας κοινωνίας που έχει χάσει τον μπούσουλα της ενσυναίσθησης και τη βασική παιδαγωγική κρίση.
Ερώτηση-γροθιά: Πώς ακριβώς πέρασε από το μυαλό μιας έμπειρης εκπαιδευτικού, που υποτίθεται ότι έχει εκπαιδευτεί να διαχειρίζεται παιδική αδεξιότητα, άγχος, ή απλή άγνοια, να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει για επίσημη καταγγελία εναντίον ενός νήπιου;
Ας το πούμε ωμά: Για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, πρέπει να έχεις εκλάβει την αδεξιότητα ενός παιδιού ως εσκεμμένη επίθεση και τον φόβο σου ως απόλυτη αλήθεια. Ή, ακόμα χειρότερα, να έχεις δει την καταγγελία ως ένα μέσο εκφοβισμού και επιβολής πειθαρχίας.
Η Γραφειοκρατική Άμυνα και η ΕΔΕ
Και ενώ το θέμα γίνεται πανελλήνιο ρεζίλι, το Υπουργείο Παιδείας (πάντα στην ώρα του, όπως η ΔΕΗ) έρχεται και παίρνει τη βολική απόφαση: η δασκάλα τίθεται εκτός αιθουσών και αναλαμβάνει διοικητικό έργο μέχρι να ολοκληρωθεί η Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ).
Συγγνώμη, ΕΔΕ για τι; Γιατί μία δασκάλα αντέδρασε με έναν τρόπο που την κάνει εμφανώς ακατάλληλη να βρίσκεται μέσα σε αίθουσα με μικρά παιδιά; Είναι η ΕΔΕ το πλυντήριο της Πολιτείας για να κρυφτεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί της γραφειοκρατίας, όσο οι αντιδράσεις κοπάσουν;
Η μετακίνηση σε γραφείο δεν είναι τιμωρία, είναι απομάκρυνση κινδύνου (για το ίδιο το σύστημα) και παράλληλα προστασία της καταγγέλλουσας. Και στο μεταξύ, ποιος θα ασχοληθεί με την ψυχολογική ζημιά που προκλήθηκε σε ένα 6χρονο που, εν μία νυκτί, μετατράπηκε από άτακτος μαθητής σε «καταγγελλόμενο»;
Το Κλειδί της Συζήτησης
Το περιστατικό αυτό δεν είναι μάθημα για το τι έκανε το 6χρονο, αλλά για το τι έχουμε επιτρέψει να γίνει η Παιδεία μας. Έχουμε μετατρέψει το σχολείο από χώρο διαπαιδαγώγησης σε χώρο διαρκούς έντασης, όπου ο φόβος και η αυστηρή πειθαρχία είναι ο κανόνας, και η ψυχραιμία και η ενσυναίσθηση είναι η εξαίρεση.
Η δασκάλα, με την υπερβολική αντίδρασή της, έκανε ένα πράγμα καλά: Αποκάλυψε το πόσο εύκολα σπάει το νήμα της λογικής μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας.
Στο Expand TV όπου μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο, ζητάμε απαντήσεις: Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τη θραύση του εμπιστοσύνης μεταξύ παιδιού, γονέα και εκπαιδευτικού που προκάλεσε αυτό το περιστατικό; Και πότε θα σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τα παιδιά ως ασπίδα για τις δικές μας ανεπάρκειες;
Ads
