Ευστάθιος Χαλός: «Η Ελλάδα που αντιστέκεται»
Με αφορμή τον ηρωικό θάνατο των δύο πιλότων της Πολεμικής μας Αεροπορίας του Υποσμηναγού (I) Μάριου – Μιχαήλ Τουρούτσικα και μετά τις άκαρπες έρευνες για τη διάσωση του και του κυβερνήτη Σμηναγού (Ι) Ευστάθιου Τσιτλακίδη, οι οποίοι εκτελούσαν εκπαιδευτική πτήση με αεροσκάφος F-4 Phantom II της Πολεμικής Αεροπορίας το οποίο κατέπεσε 25 ναυτικά μίλια νότια του αεροδρομίου της Ανδραβίδας. Κατά τον επικήδειο χαιρετισμό ο πατέρας ενός από των δύο πιλότων μεταξύ των άλλων συγκινητικών δήλωσε οτι ο γιος του έβαζε «τη Πατρίδα πάνω από όλα»! Το γεγονός αυτό επανέφερε στη μνήμη μου την προ ολίγου καιρού παρουσία μου σε Σχολική Μονάδα του Νομού μας. Το βλέμμα μου είχε στραφεί τότε στο πίνακα των σχολικών ανακοινώσεων στο οποίο υπήρχε μια συνέντευξη με τίτλο: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ».
Αποτελούσε μια συγκλονιστική συνέντευξη του ήρωα της Πολεμικής Αεροπορίας Σμηναγού (Ι) Γιώργου Μπαλταδώρου λίγες μέρες πριν από τον ηρωικό θάνατο του. Σας παραθέτω ολάκερη τη συνέντευξη του για να μη χάσετε λέξη από το μεγαλείο ψυχής αυτών των ανθρώπων.
«Σαν αντικρίσω τα άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψη στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου και του Αληθινού! Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας!
Έχω τους φόβους μου, έχω τις αναστολές μου, έχω τις ανασφάλειες μου!
Μπορεί να είμαι σε θέση να ζητήσω από την έρμη τη Πατρίδα, κάτι καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου, μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω!
Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου , σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου!
Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στη πλάτη σου έχεις και μένα!
Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω!
Ίσως να έχουν και δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες, εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές, εγώ δε βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής!
Εγώ κάθομαι, σκέφτομαι, μελετάω και περιμένω τον Εχθρό..
Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα , αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει, μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο Πατρικό του χωριού μου, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει, ούτε και θα έπρεπε!
Εγώ όμως πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου , να κλειδώσω το υποσυνείδητο μου, να μην σκεφτώ ότι με περιμένουν και εμένα στο σπίτι μου, όπως Τόσους και Τόσους άλλους που δε γύρισαν Ποτέ , πίσω από ακόμα μια καθημερινή αποστολή..
Ίσως και κάποιοι να πουν ότι τα ήθελε και τα έπαθε..
Εγώ όμως δε Πετάω για αυτούς!
Πετάω για το Πατέρα μου, που καμαρώνει όταν οργώνει στην άκρη στο χωράφι, όταν περνούν τα μαχητικά μας,
Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι για να πάει στο σχολείο του!
Πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσομπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς!
Πετάω για τον ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με τη ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του!
Πετάω για το δασκαλάκο που πληρώνει από τη τσέπη του τις φωτοτυπίες για να μορφώσει τα παιδιά στα Άγραφα Καρδίτσας ..
Για όλους αυτούς Πετάω…
Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή!
Ούτε αυτοί, ούτε κι εγώ θα ζητήσουμε υπερωρίες γιορτές και Κυριακές , γιατί εγώ Πετάω για τη Πατρίδα μου!!!
Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους , αυτούς που γλεντάν με τη ψυχή τους, ζουν για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται Καλήν Αντάμωση!
Αυτοί είναι οι Σταυραετοί της Πολεμικής μας Αεροπορίας, αυτοί είναι οι Φτερωτοί Υπερασπιστές της ακεραιότητας της Πατρίδας μας.
« Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις κι’ εσύ εκεί ψηλά θα με δεις γιατί… Εκεί που ισιώνει ο Αετός…Οι γλάροι δε πετάνε!»
‘Ένας από τους πολλούς, που είναι όμως τόσο λίγοι!
Συγχαρητήρια στους Εκπαιδευτικούς του σχολείου που σε πείσμα των καιρών προσπαθούν να εμφυσήσουν στους μαθητές τους υψηλά ιδανικά.
