Αναμνήσεις ζωής που μας συνοδεύουν ακόμη και σήμερα
Από το πλύσιμο μάλλινων, χαλιών και κουβερτών στο ποτάμι και στους χείμαρρους μεταπηδήσαμε στην ευκολία του καθαριστηρίου και των επιχειρήσεων καθαρισμού
Μεσούσης της άνοιξης και με την άνοδο της θερμοκρασίας τα σπίτια άρχισαν να προετοιμάζονται για να υποδεχτούν το καλοκαίρι. Ο χειμωνιάτικος σπιτικός διάκοσμος έρχεται να αντικατασταθεί με τον ανοιξιάτικο και τον καλοκαιρινό με τις νοικοκυρές κάθε ηλικίας να απομακρύνουν τα χαλιά και τις κουβέρτες.
Αν πραγματοποιήσει κανείς κάποια βόλτα στα χωριά της Φαρκαδόνας ενδεχομένως να συναντήσει κάποιο αυτοκίνητο εταιρίας, για τον καθαρισμό χαλιών και των κουβερτών. Είναι τα συνεργεία που αναλαμβάνουν το πλύσιμο και την φύλαξη από την άνοιξη έως και το τέλος του φθινοπώρου. Φυσικά η εν λόγω ενέργεια έχει κόστος, για κάποιους μικρό για άλλους μεγαλύτερο. Φυσικά μπορεί να υπάρχει κάποιο αντίτιμο για την συγκεκριμένη εργασία, απομακρύνει βέβαια την ταλαιπωρία και την κούραση του πλυσίματος.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας και ο σύγχρονος τρόπος ζωής έκανε ακόμη και τις μεγαλύτερες γενιές να ξεχάσουν παραδοσιακές εικόνες που σκιαγραφούσαν το σκηνικό την συγκεκριμένη περίοδο αλλά και το διάστημα των πρώτων μηνών του καλοκαιριού.
Αναφερόμαστε στις εικόνες που τα μάλλινα, οι κουβέρτες και τα χαλιά δεν πλενόταν στα καθαριστήρια, αλλά πλενόταν στα ποτάμια, στους χείμαρρους και στα ρέματα που συγκρατούσαν νερό.
Ποιος ξέχασε τις εικόνες με τις πλατφόρμες των τρακτέρ να είναι γαμέτες από την πραμάτεια του σπιτιού να κατευθύνεται για το πλύσιμο των μάλλινων; Ποιος από τους παλιότερους ξέχασε τις εικόνες με τα κάρα να είναι γεμάτα πράγματα και τις νοικοκυρές και τα κορίτσια να μεταφέρονται στο ποτάμι; Ποιος θα ξεχάσει τότε, που ως παιδιά ακολουθούσαμε κι εμείς με τη σειρά μας τις μάνες για να πάμε για πλύσιμο και να πλατσουρίσουμε στα γάργαρα νερά.
Εκεί, όπου αντιλαλούσε ολόκληρη η ποταμιά από τις φωνές και τα τραγούδια των γυναικών, εκεί όπου οι νοικοκυρές έδιναν τον αγώνα τους για την καθαριότητα των ρούχων, εκεί όπου εξελίσσονταν οι καλύτερες στιγμές των παιδιών μέσα στο νερό με τα διάφορα παιχνίδια τους, εκεί όπου η επικοινωνία γινόταν ζωντανή και «έβγαιναν» όλες οι τοπικές ειδήσεις, εκεί στήνονταν τα υπαίθρια πλυσταριά και δημιουργούνταν ένας τόπος συνάθροισης, επικοινωνίας και χαράς.
«Μια πούλια ειν’ στον ουρανό, μια λυγερή στον κάμπο,
υφαίνει τα μεταξωτά, τα νερατζιά μαντίλια.
Στον ουρανό τα ύφαινε, στον κάμπο τα λευκαίνει
και στο νερό της ποταμιάς βαρεί και τα κρουσταίνει».
Θεσσαλικό τραγούδι
Ποιος θα ξεχάσει το ποτάμι του Κλοκοτού που συναντούσε ιδιαίτερη επισκέψιμότητα λόγω της μορφολογίας του; Ποιος θα ξεχάσει το ποτάμι της Βούλας, τον Πηνειό για τους κατοίκους της Νομής και των γύρω χωριών, την Αχορταριά στο Ζάρκο, λίγα μόλις μέτρα μακριά από την Μονή του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, την Κρήνη και τον χείμμαρο Ντόμιτσα;
Φυσικά και δεν ήταν μόνο τα μάλλινα και τα χαλιά. Στα συγκεκριμένα σημεία υπήρχε και το πλύσιμο των μαλλιών που προερχόταν από το ανοιξιάτικο κούρεμα των προβάτων. Τα μαλλιά μεταφερόταν από τις γυναίκες για πλύσιμο, κοπάνισμα και στέγνωμα. Με την διαδικασία άνοιγε ο δρόμος για το Λαναρίο που λειτουργούσε στην Φαρκαδόνα.
Τα μαλλιά με την τελική διαδικασία θα μεταφερόταν από τις νοικοκυρές σε όσες γυναίκες ύφαιναν στον αργαλειό για την προίκα κοριτσιών και αγοριών.
Πλέον το μαλλί των προβάτων δεν χρησιμοποιείται για τα υφαντά, τα πλύσιμο γίνεται στα πλυντήρια αλλά και από επιχειρήσεις καθαρισμού με τις εικόνες να αποτελούν ανάμνηση ζωής 
Πηγές φωτογραφιών: 1) Η Ελλάδα μέσα από τον φωτογραφικό φακό του Τάκη Τλούπα, 2) http://tovaltino.blogspot.gr, 3) Φωτογραφιες Μνημες Παραδοση
Ads
